زیست فناوری، سلامت و فناوری های پزشکی

محققان دانشگاه تربیت مدرس در فاز آزمایشگاهی داربست­‌هایی را عرضه کردند که قادر به کشت طولانی ‌مدت سلول­‌های بنیادی است و از آن می‌­توان برای ترمیم بافت­‌های آسیب ‌دیده استفاده کرد.

در علم تقلید زیستی (بیومیمتیک) با الگو قرار دادن نمونه­های موجود در طبیعت و الهام از ویژگی­‌های آن­ها، به طراحی و ساخت سامانه‌­هایی پرداخته می­‌شود که می‌­توانند به بهترین نحو، رفتار کرده و خواص الگوی طبیعی خود را تقلید کنند. داربست بیومیمتیک نیز تقلیدی از ساختار ماتریکس خارج سلولی (ECM) و خواص آن است. نکته قابل توجه، ساختار طبیعی و ویژگی­‌های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی ECM برای دستیابی به بهترین حالت رشد سلول، عملکرد و پاسخ آن پس از کشت روی داربست­‌های طراحی شده طبق ECM است.

بر این اساس محققان دانشگاه تربیت مدرس مطالعاتی را در این زمینه انجام دادند.

رضوان مبصری، محقق دانشگاه تربیت مدرس، ضرورت انجام این پژوهش را کشت طولانی ‌مدت سلول‌­های بنیادی در شرایط آزمایشگاهی ذکر کرد و گفت: در این مطالعات درصدد بودیم تا با وجود مشکلاتی از جمله از دست رفتن ویژگی‌های منحصر به فرد سلول‌های مذکور (ویژگی‌های بنیادینگی) در حین کشت، به سیستم کشت شناخته شده، معین و مناسبی برای رشد و کشت طولانی‌ مدت سلول‌های بنیادی دست یابیم؛ که این سیستم در زمینه‌ سلول درمانی و مهندسی بافت تأثیرگذار باشد.

مبصری، کنترل بر سرنوشت و رفتار سلول و همچنین القای فرآیندهای دلخواه مانند اتصال مناسب و افزایش رشد سلول بر روی داربست‌های ساخته شده را از جمله اهداف این مطالعه ذکر کرد.

وی با اشاره به جزئیات این مطالعات خاطر نشان کرد: در این پژوهش، ما با الگو قرار دادن مکانیسم‌های اتصال سلول به بستر و نقش پروتئین‌ها در این اتصال و پیامدهای بعد از آن، بستری اصلاح‌شده با توالی پپتیدی خاصی را ساختیم. این بستر امکان اتصال بهتر و سریع‌تر سلول‌ها را فراهم می‌کند.

به گفته این محقق، این بستر باعث افزایش توان رشد و بقای سلولی در مقایسه با گروه کنترل و برخی مولکول‌های زیستی دیگر نیز شده است. داربست‌های تولید شده که از توالی پپتیدی ساخته شده‌اند در مهندسی بافت و ترمیم بافت‌های آسیب دیده نقش مؤثری را ایفا می­کنند. نتایج این تحقیقات که با همکاری رضوان مبصری، دانش‌آموخته‌ دکترای نانوبیوتکنولوژی از دانشگاه تربیت مدرس، دکتر حسین نادری‌منش و دکتر مسعود سلیمانی از اعضای هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس انجام شده، در مجله‌ Biochemical and Biophysical Research Communications منتشر شده است.

منبع : ایسنا