زیست فناوری، سلامت و فناوری های پزشکی

محققان دانشگاه بریستول با ساخت یک نوع جوهر زیستی موفق به چاپ اندام و بافت‌های زنده انسانی شدند و بر این باورند که این جوهر زیستی جدید می‌تواند بافت‌هایی را چاپ کند که با سلول‌های بدن سازگار بوده و قابلیت پیوند با بافت‌های زنده بدن فرد را دارد.

جوهر زیستی ماده­ایست که از سلول­های زنده ساخته شده و مانند یک مایع است که توانایی چاپ هر شکلی را به ما می­دهد.

جوهر زیستی جدید معرفی شده در مقایسه با سیستم‌های ژله‌ای تک جزیی مزایای زیادی دارد. این جوهر زیستی از دو پلیمر متفاوت مشتق شده است: یک پلیمر آلی که از جلبک‌های دریایی به دست می‌آید و یک پلی ژله‌ای مصنوعی که در وسایل پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند جذب خون شود. این پلیمر مصنوعی با افزایش درجه حرارت جوهر زیستی را از حالت مایع به حالت جامد تبدیل می کند. هنگامی که مواد مغذی سلول­ها به این جوهر اضافه می­گردد پلیمر جلبک دریایی ساختار پشتیبانی را فراهم می­کند و در حقیقت نقش کاغذ زیستی را برعهده دارد.

این فرمول خاص به بافت‌های چاپ شده امکان می‌دهد تا به اندازه کافی انعطاف‌پذیر بوده و به سطوح با اشکال مختلف متصل شوند و در عین حال به اندازه کافی محکم باشند که در خارج از بدن مورد استفاده قرار بگیرند.

فرمولاسیون این جوهر زیستی بوسیله یک چاپگر سه ‌بعدی با قدرت تفکیک بسیار بالا به صورت مایع به یک ژل در دمای 37 درجه منتقل می­گردد. محققان با استفاده از این جوهر موفق شده اند یک حلقه از غضروف نای را ظرف مدت پنج هفته چاپ کنند. با استفاده از این جوهر زیستی و ترکیب آن با سلول های بنیادی حتی می توان بافت های بذن انسان را نیز به صورت سه بعدی چاپ کرد. پس از چاپ بافت با استفاده از جوهر زیستی حاوی سلول بنیادی پلیمر مصنوعی حل می‌شود و تنها سلول‌های جلبکی و سلول‌های بنیادی در بافت باقی می مانند.

کاربرد بالقوه این فناوری در ترمیم و پیوند پوست است. با این تکنولوژی، بیمارستان­ها و مراکز پزشکی به سرعت می­توانند لایه­های پوستی را برای بیماران سوانح سوختگی و سایر افرادی که نیاز به پیوند پوست دارند فراهم کنند. پوست پیوندی از سلول­های خود بیمار منشا گرفته، از این رو می­تواند خطر رد پیوند و یا زخم را کاهش دهد.

به گفته دانشمندان این جوهر زیستی گام بزرگی به سوی چاپ اندام و بافت‌های زنده محسوب می‌شود و حتی می‌تواند امکان چاپ یک اندام کامل و دیگر بخش‌های بدن را در محیط آزمایشگاهی فراهم کند. این تکنولوژی تنها در مراحل اولیه تست و توسعه بوده، اما نتایج آزمون های اولیه با موفقیت های چشمگیری همراه بوده است.

منبع: پایگاه اینترنتی phys.org