زیست فناوری، سلامت و فناوری های پزشکی

فناوری «کوتا ماچیدا» و «یویا ساکای» دورریز غذا مانند برگ‌های کلم و پوست پرتقال را به یک سیمان زیست تجزیه پذیر و خوراکی تبدیل می‌کند که قابل استفاده در ساخت و ساز است.

به گفته محققان استحکام کششی محصول آنها تقریباً ۴ برابر سیمان معمولی است. ماچیدا و ساکای امیدوارند با کمک این محصول گرمایش جهان را کاهش دهند و چالش‌های مربوط به دور ریز غذا را برطرف کنند که با انتشار گاز متان پس از دفن آنها در زمین‌های مخصوص زباله مرتبط است.

ساکای هنگام تحقیق درباره مواد حافظ محیط زیست که جایگزین بتون مبتنی بر سیمان می‌شود، این فناوری را توسعه داد. او نخست راهی برای ساخت سیمان به وسیله قرار دادن ذرات چوب در معرض فشرده سازی حرارتی ایجاد کرد. فرایند ۳ مرحله‌ای خشک کردن، فشرده سازی حرارتی و متراکم سازی با استفاده از میکسرها و کومپرسورهای ساده ای انجام شد که محققان از وب سایت‌های آنلاین خریده بودند.

ساکای و ماچیدا (شاگردش) تصمیم گرفتند همین کار را با استفاده از دور ریز غذا انجام دهند. تلاش‌های پیشین برای تولید سیمان با استفاده از دور ریز زباله نیازمند آن بود که پلاستیک نیز ترکیب شود تا مواد بهم بچسبند.

آنها پس از ماه‌ها تلاش و شکست متوجه شدند می‌توان با تنظیم دما و فشار در سیمان حالت چسبندگی ایجاد کرد. چالش برانگیزترین قسمت آن بود که هرنوع از زباله غذایی نیازمند حرارت و فشار مختلفی بود.

ساکای و ماچیدا با استفاده از برگ‌های چای، پوست پرتقال و پیاز، تفاله قهوه، کلم چینی و حتی دور ریزهای غذا، سیمان ساختند. آنها متوجه شدند که می‌توان رنگ، عطر و طعم سیمان را با تنظیم طعم دهنده‌ها و چاشنی‌ها در مخلوط، جذاب کرد. برای خوردن این سیمان فرد باید آن را به قطعات کوچک‌تر خرد کند و بجوشاند.

همچنین برای ضد آب شدن سیمان و محافظت از آن در برابر گزند جوندگان، محصول باید با لاک ژاپنی پوشانده شود.